رئیس موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج وزارت جهادکشاورزی گفت: بیماری ارس واش با منشا انگلی گیاهی در جنگل‌ها رو به افزایش است و راهکار‌های مکانیکی و دستی مانند قطع درختان آلوده راهکار مهار طغیان این انگل در درختان ارس است.
علی علیزاده علی‌آبادی، رئیس موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج وزارت جهادکشاورزی گفت: گیاه انگلی دار واش ارس تهدید جدی برای درختان ارس است و در گذشته تعلیف دام از عوامل مانع طغیان این گیاه انگلی بود.
او افزود: اکنون یکی از عوامل طغیان گیاه انگلی دار واش که موجب بیماری ارس واش در درختان جنگلی می‌شود خروج دام از عرصه‌ها است.
علیزاده بیان کرد: گیاه دارواش از علف‌های خوش خوراک در تعلیف دام است که در گذشته به وسیله چوپان برای تعلیف جمع‌آوری می‌شد.
رئیس موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج وزارت جهادکشاورزی گفت: آمار دقیقی از گیاه انگلی دارواش در دست نیست و باید کار تحقیقاتی تکمیل شود.
یکی از راه های شناخته شد و رایج‌ترین روش‌های کنترل این آفت، مبارزه مکانیکی با قطع و برش و نابودکردن سرشاخه‌های آلوده است که این روش موجب کنترل و کاهش کلونی‌های انگلی می‌شود و با کاهش تولید بذر انگل، انتشار آن برای سال‌های بعد نیز کاهش می‌یابد.
از وسعت ۹/۷ میلیون هکتاری استان سمنان حدود ۳۵۲ هزار هکتار جنگل است که از این مساحت حدود ۱۵۰ هزار هکتار جنگل سوزنی برگ ارس را شامل می‌شود و از شهرستان گرمسار تا شهرستان میامی در استان سمنان را در برگرفته است و تراکم گونه ارس در شهرستان‌های مهدیشهر، دامغان و شاهرود بیشتر از سایر مناطق استان سمنان است.
.
بیماری ارس واش گیاه نیمه انگل خاص مخروطیان است که حیات درختان ارس را با تهدید جدی روبرو کرده است. این گیاه فاقد ریشه است، ولی به علت داشتن سبزینه و کلروفیل نیمه انگلی محسوب می‌شود و پس از مستقرشدن روی گیاه میزبان از شیره خام میزبان تغذیه می‌کند و در صورت شدت آلودگی، درختان به مرور زمان ضعیف و در نهایت خشک می‌شوند.
ارس درختی بسیار مقاوم و سازگار با هر نوع آب و هواست و برگ‌هایی، چون دیگر گونه‌های سرو و بوی بسیار تندی دارد و از جمله درختان حفاظت شده به شمار می‌آید که قطع آن ممنوع است.
درخت ارس دارای رشد بسیار کندی است و به گفته کارشناسان سالانه بین یک تا ۲ سانتیمتر رشد می‌کند و بیشتر درختان ارس در استان سمنان دارای قدمت ۲۰۰ سال به بالا هستند.
