کتاب “مرجع کامل جوندگان ایران” تالیف دکتر سید مهدی محجوب توسط انتشارات دانشگاه تهران به چاپ رسید.
این کتاب مفید و ارزشمند که حاصل بیش از سه دهه تحقیقات و مطالعات نویسنده در زمینه جوندگان و آفات جونده در کشاورزی است شامل اطلاعات کاملی در زمینه فون و شناخت و مشخصات و کلیات جوندگان، معرفی خانواده ها و گونه های مختلف جوندگان به همراه کلید شناسایی آنها، روش های تحقیق و مطالعه (آماربرداری و برآورد جمعیت، نمونه برداری، آزمایشات سموم، تاکسیدرمی، تله ها، موش های آزمایشگاهی و ..) روش های مبارزه با جوندگان و انواع جونده کش ها است.
نویسنده کتاب، دکتر سید مهدی محجوب محقق و عضو هیات علمی بازنشسته مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه است که به مدت بیش از سه دهه در این مرکز به تحقیق و مطالعه در زمینه آفات به ویژه جوندگان و جمع آوری و تعیین فون مناطق مختلف کشور مشغول بود.
مشخصات کتاب:
- عنوان: مرجع کامل جوندگان ایران (شناخت، اهمیت، گونه ها، ریخت شناسی، زیست شناسی، عادت ها و رفتار، مدیریت، روش های پژوهش و مطالعه)
- تالیف: دکتر سید مهدی مهجوب (۱۳۴۶)
- ناشر: موسسه انتشارات دانشگاه تهران
- سال و نوبت چاپ: ۱۴۰۳ – چاپ اول
- شمارگان: ۱۰۰
- تعداد صفحه: ۸۵۶ – مصور، نقشه
- شابک: ۴-۷۵۸۸-۰۳-۹۶۴-۹۷۸
- شماره کتابشناسی ملی: ۹۶۱۰۴۲۰
- قیمت: ۸/۷۰۰/۰۰۰ ریال
علاقمندان جهت تهیه این کتاب ارزشمند می توانند با انتشارات دانشگاه تهران (شماره تلفن ۱۳و۸۸۳۳۸۷۱۲) تماس بگیرند.
جوندگان بزرگترین راسته در پستانداران هستند و از مهمترین جانوران محسوب می شوند. در ایران جوندگان متعدد به ویژه موش ها به دلیل اهمیت و خسارت آنها در کشاورزی جزو آفات عمومی و همگانی محسوب شده و وظیفه کنترل آنها بر عهده دولت (سازمان حفظ نباتات کشور) است. از جوندگان خسارت زا در ایران می توان به موش ورامین، موش مغان، موش کلاهو، موش کور، موش مریون، جربیل هندی و سنجاب اشاره نمود.
از میان گونه‌های خسارت‌زای محصولات کشاورزی در ایران، ۱۱ گونه جزو آفات عمومی محسوب می‌شوند که به استناد ماده چهار قانون حفظ نباتات کشور وظیفه اصلی کنترل جوندگان به‌عنوان آفات عمومی بر عهده دولت است، دلیل اصلی این قانون، کثرت جمعیت و وسعت پراکندگی جغرافیایی و پتانسیل زیاد زادآوری و خسارت‌زایی و همچنین قدرت جابه‌جایی آنها است.
براساس گزارش‌ها در سال های اخیر در بخش جوندگان، از میان این فهرست ۱۱ تایی، بیشترین سطح مبارزه و پراکنش به ترتیب به موش ورامین و سپس موش مغان اختصاص دارد که رتبه‌های بعدی سطح مبارزه و سطح پراکندگی به ترتیب نزولی به موش کور، جربیل هندی، موش کلاهو و مریون مربوط بوده است.
به گفته کارشناسان آفت جونده موش مغان با پراکندگی جغرافیایی وسیع در مرکز و شمال کشور، قابلیت طغیانی شدن جمعیت و گسترش بسیار وسیع و خسارت‌زایی در حد نابودکردن کامل محصولات کشاورزی را دارد و در صورت هرگونه غفلتی، خسارات جبران‌ناپذیری به کشاورزی کشور وارد می‌کند.
