مبارزه با ملخ صحرایی به هشتمین شهرستان سیستان وبلوچستان رسید

رئیس سازمان جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان گفت: مبارزه با ملخ صحرایی علاوه بر شهرستان های کنارک، فنوج، چابهار، قصرقند، نیکشهر، دلگان و ایرانشهر به شهرستان سیب و سوران در جنوب شرق این استان نیز رسید.

غلام حیدر زورقی روز سه شنبه در نشست ستاد مخاطرات بخش کشاورزی و مبارزه با ملخ صحرایی سیستان و بلوچستان اظهار داشت: ۳۸ هزار و ۹۰۰ هکتار از مراتع هشت شهرستان یادشده تا کنون علیه ملخ صحرایی سمپاشی شده است.
وی بیان کرد: با توجه به آخرین گزارش ارسالی از سازمان خواروبار کشاورزی(فائو) مبنی بر هجوم دسته های ملخ از آن سوی مرز و استانهای دیگر به سیستان و بلوچستان مبارزه با این آفت از ۱۳ اسفند سال گذشته در این استان آغاز شد.
مدیر جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان افزود: در این مدت حدود ۴۰ مرحله حمله ملخ صحرایی به این استان گزارش شد که ۲۵ هزار و ۸۴۰ هکتار مبارزه با ملخ بالدار و ۱۳ هزار و ۶۰ هکتار به پوره ملخ اختصاص داشت.
وی با بیان اینکه هجوم ملخ های صحرایی به سیستان و بلوچستان در این مدت بی سابقه بوده است گفت: در سالهای ۸۵، ۸۸ و ۹۳ مجموعا مبارزه با این آفت تنها در سطح ۳۸ هزار هکتار انجام شد اما هم اینک از اسفند سال گذشته تاکنون این سطح به حدود ۴۰ هزار هکتار رسیده است.
زورقی گفت: با توجه به سطح حمله ملخ صحرایی ضروریست ضمن بسیج همه امکانات سیستان و بلوچستان برای کمک جهاد کشاورزی تخصیص اعتبارات استانی و ملی نیز مورد توجه ویژه قرار گیرد.
وی افزود: بر اساس اعلام سازمان خواروبار کشاورزی(فائو) حمله ملخ به سیستان و بلوچستان همچنان ادامه دارد.
رئیس سازمان جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان گفت: در صورت عدم کنترل این آفت مهم و مخرب در این استان باید شاهد هجوم آن به سایر استانهای کشور باشیم.
وی ادامه داد: ضروریست کشاورزان در صورت مشاهده این آفت مراتب را به نزدیکترین مرکز جهاد کشاورزی و یا مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان اطلاع رسانی کنند.
به گزارش ایرنا ملخ های صحرایی تمام گیاهان زراعی، باغی و حتی علف های هرز را می خورند، این نوع ملخ قدرت پرواز بسیار زیادی دارد و در یک شبانه‎ روز می‎ تواند تا ۱۵۰ کیلومتر پرواز کند.
ملخ صحرایی از کشوری به کشور دیگر و از استانی به استان دیگر می تواند مهاجرت کند.
این نوع از ملخ ها در مسیر عبور خود با تغذیه از سبزینه های مختلف ازجمله جنگل ها، باغهای میوه، علوفه، غلات، صیفی و مراتع را از بین می برند و با توجه به قدرت تخریبی بالایی که دارند باعث قحطی در منطقه نیز می شوند.