درگذشت پروفسور موسی ایرانشهر از پیشگامان گیاهشناسی ایران
درگذشت پروفسور موسی ایرانشهر از پیشگامان گیاهشناسی ایران

پروفسور موسی ایرانشهر، استاد سابق گیاه شناسی موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، از پیشگامان گسترش علم گیاه شناسی در ایران و از موسسین یکی از بزرگترین مجموعه های تحقیقاتی گیاهشناسی کشور در روز ۲۷ تیرماه در سن ۹۷ سالگی در شهر وین (اتریش) چشم از جهان فروبست دکتر ایرانشهر در ۱۶ آذرماه سال ۱۳۰۲ هجری […]

پروفسور موسی ایرانشهر، استاد سابق گیاه شناسی موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، از پیشگامان گسترش علم گیاه شناسی در ایران و از موسسین یکی از بزرگترین مجموعه های تحقیقاتی گیاهشناسی کشور در روز ۲۷ تیرماه در سن ۹۷ سالگی در شهر وین (اتریش) چشم از جهان فروبست

دکتر ایرانشهر در ۱۶ آذرماه سال ۱۳۰۲ هجری شمسی در تبریز متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در محل زادگاهش گذرانده پس از تحصیلات عالی در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران (کرج) به درجه فوق لیسانس و سپس در سال ۱۹۷۷ میلادی به دریافت درجه دکتری از دانشگاه وین نایل گردید.

وی در سال ۱۳۲۵ به استخدام وزرات کشاورزی ایران درآمد. در ابتدا در بخش‌های دفتر فنی سازمان جنگلبانی و اداره آموزش انجام وظیفه کرد. در سال ۱۳۴۵ به دلیل عشق و علاقه وافر به رشته گیاه شناسی با پیوستن به استاد خود دکتر اسفندیار اسفندیاری در بخش تحقیات گیاه شناسی، به مؤسسه تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی پیوست و فعالیت حرفه ای خود در زمینه گیاه‌شناسی را آغاز نمود.

دکتر ایرانشهر در راستای پیشرفت گیاه شناسی کشور و تکمیل هرباریوم ایران با پیمودن بیش از ۶۰۰۰۰ کیلومتر راه در شهرها، روستاها، کویرها، کوه‌ها، دشت‌های ایران زمین و همراهی افرادی چون رشینگر، آلاوا، ریدل، رنز، لاموند، ارشاد، ترمه، موسوی و… قریب به ۱۲۸۰۰ نمونه گیاهی از سراسر ایران جمع آوری کرد.

تاکنون ۱۷ گونه گیاهی از تیره‌های مختلف به افتخار ایشان نامگذاری و توصیف شده است. وی خود نیز نامگذار ۳۷ آرایه جدید برای علم گیاه‌شناسی می‌باشد. ایشان ۳۶ فقره آثار علمی شامل مقاله و کتاب در زمینه گیاه شناسی منتشر نموده و پس از بازنشستگی در سال ۱۳۵۸ همکاری خود را با هرباریوم ایران، هرباریوم دانشگاه تهران، هرباریوم باغ ملی گیاهشناسی و همچنین سایر هرباریوم‌های بین المللی در خارج از کشور ادامه داد.

وی از همکاران نزدیک پروفسور رشینگر اتریشی مولف مجموعه وزین «فلورا ایرانیکا» بود و اولین گیاه شناس ایرانی است که آثارش در این منبع برجسته به چاپ رسید.