استادیار بخش تحقیقات جنگل و مرتع مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری گفت: خطری که چرای دام در عرصه‌های طبیعی برای گیاهان دارد و آن را تهدید و نابود می‌کند به مراتب بسیار بیشتر از خطر حضور انسان‌هاست.
امین زراعتکار در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: گیاهان در معرض خطر انقراض که چیده و یا از ریشه کنده می‌شوند، گیاهان پیازی همچون موسیر، بنسر، سیر کوهی، لپو، اندش، آنغوزه، کلوس، بیلهر، تره کوهی، چو، سیر دنگ، سیر کوهی، زرشک کوهی، کاردین و کنگر هستند که وقتی از ریشه کنده شوند هرگز به بذر نخواهند نشست، حتی شرایط گل‌دهی از بین می‌رود و ریشه‌کن می‌شوند، یعنی کم‌کم و سال به سال از جمعیت آن گیاه کاسته و بعد از چند سال به راحتی منقرض می‌شوند.
این گیاه‌شناس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری تاکید کرد: زمانی که جمعیت‌های مختلف یک گیاه را از بین ببریم کل آن گونه از بین می‌رود مشابه اتفاقی که برای گیاه کلوس در استان افتاده و به دلیل ریشه‌کن کردن، تنها این گونه در بخش سرآقا سید و توسط مردم محلی قرق می‌شود، بنابراین وقتی گیاهی از ریشه کنده می‌شود و از بین می‌رود، از تنوع زیستی آن کاسته می‌شود.
زراعتکار در خصوص گیاهان خودرویی که در طبیعت وجود دارد و مردم نسبت به چیدن آن‌ها اقدام می‌کنند، تصریح کرد: این گیاهان با چیدن و ریشه‌کن کردن‌شان کم‌کم از بین می‌روند، لذا برای جلوگیری از نابودی گیاهان بهتر است بهره‌برداران به صورت اصولی و با کمک از پژوهشگران مرکز تحقیقات نسبت به تهیه نشا اقدام کنند، چراکه با این کار از انقراض گیاهان جلوگیری خواهد شد و نوعی درآمدزایی رقم می‌خورد.
وی در خصوص تغذیه دام از گیاهان موجود در طبیعت، خاطرنشان کرد: بزرگ‌ترین مشکلی که گیاهان و وحوش در طبیعت را به خطر انداخته چرای بی رویه دام است، اگر کل منابع طبیعی و حتی ده‌ها برابر در اختیار باشد به همین اندازه دام به مرتع آورده می‌شود و چرا صورت می‌گیرد، لذا خطری که چرای دام در عرصه‌های طبیعی برای گیاهان دارد و آن را تهدید می‌کند به مراتب بسیار بیشتر از خطر حضور انسان‌هاست.
