مدیرکل دفتر حفاظت و حمایت سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری گفت: بیشترین آلودگی تاغزارها به آفت سفیدک تاغ در کشور با وسعت چهار هزار هکتار مربوط به استان سمنان است.
حمیدرضا قنبری ابرار کرد: تاغزارهای استان سمنان بیش از ۱۹۰ هزار هکتار وسعت دارد که از این میزان ۱۲۰ هزار هکتار تاغزارهای دست‌کاشت و ۷۰ هزار هکتار به صورت طبیعی رویش کرده‌اند.
وی افزود: عملیات کنترل فیزیکی ۲۶۰ هکتار از وسعت تاغزارهای آلوده به آفت سفیدک از طریق برش شاخه و ۱۰ هکتار به صورت محلول پاشی مبارزه انجام شد.
تولید آزمایشی محلول زیستی برای از بین بردن آفت سفیدک تاغ در استان سمنان برای اولین بار در کشور
مدیرکل دفتر حفاظت و حمایت سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری گفت: مبارزه شیمیایی با آفت‌ها در عرصه‌های منابع طبیعی به دلیل حفاظت از حیات وحش ممنوع است و بر این پایه طی تفاهمنامه با یک شرکت دانش بنیان، محلول زیستی برای از بین بردن آفت سفیدک تاغ تولید و در وسعت ۱۰ هکتار کار محلول پاشی و مبارزه زیستی با آفت در استان سمنان برای اولین بار در کشور اجرایی شد که برای اظهار نظر درباره اثر محلول‌پاشی باید منتظر نتیجه ماند.
وی اضافه کرد: امسال به دلیل تغییرات اقلیمی، خشکسالی و گرمایش درختان روبه ضعف هستند آفت‌ها عامل ثانویه بیماری درختان محسوب می‌شود.
قنبری با یادآوری پنج منطقه رویشی در ایران ادامه داد: هر یک از منطقه‌های رویشگاه‌هایی درگیر نوعی از آفت‌ها است و مبارزه مکانیکی و زیستی با همراهی دانش‌بنیان‌ها برای از بین‌بردن آلودگی در تمام مناطق دست اقدام است.
وی خاطر نشان کرد: معاونت حفاظت و حمایت سازمان منایع طبیعی و آبخیزداری برای مبارزه با آفت‌ها و بیماری‌ها در مناطق جنگلی و مرتعی با همراهی مرکز تحقیقات جنگل و مرتع منابع طبیعی، اعضای علمی و دانشگاهی در قالب کمیته گیاهپزشکی اداره‌کل منابع طبیعی و آبخیزداری که تلفیقی از اعضای علمی و پزشکی است برای مبارزه‌ها علیه آفت‌ها تصمیم‌گیری می‌کند.
سفیدک تاغ نوعی بیماری انگلی است و موجب خشکیدن تدریجی درختان می شود و هرس درختان آلوده تنها راه مقابله با برخی بیماری های درختان از جمله این انگل است.
تاغ به عنوان یک گونه مقاوم به خشکی یکی از گونه های اصلی و مهم در عملیات بیابان زدایی است به طوری که در طول چندسال گذشته سطح زیادی از مناطق بیابانی با این گونه احیا و روند پیشروی بیابان در این مناطق، تا حد بسیار زیادی کنترل شد.
تاغ درختچه ای از تیرهٔ تاج‌خروسان و زیرتیره اسفناجیان، با مقاومت زیاد در برابر خشکی و گرما با شبکه ریشه‌ای گسترده است که در جلوگیری از گسترش کویر نقشی ممتاز دارد.
